انواع و نام گذاری پلی اتیلن

 

پلی اتیلن های صنعتی به طور معمول با استفاده از واژگان کوتاه شده ای که وزن ملکولی و چگالی رزین را با هم ترکیب می کنند دسته بندی و نام گذاری می گردند . معمولا” نام های IUPAC استفاده نمی شود . در موارد اندکی ، کوپلیمرها را با استفاده از اختصارهای استفاده شده برای کومونومر نام گذاری می کنند .

چگالی با استفاده از روش های ستون های اندازه گیری چگالی و هیدرواستاتیک اندازه گیری  می گردد . چگالی به شکل مستقیم با مقدار بلورینگی ارتباط دارد و می تواند به عنوان تخمینی از درصد بلورینگی در پلی اتیلن استفاده شود  .

 

 

بر اساس چگالی سه دسته اصلی برای پلی اتیلن تعریف شده است :

  • کم چگالی 910/0 – 925/0 گرم بر سانتی متر مکعب
  • میان چگالی 926/0 – 940/0 گرم بر سانتی متر مکعب
  • پرچگالی 941/0 – 965/0 گرم بر سانتی متر مکعب

همچنین بر اساس استاندارد ASTM دسته بندی زیر بر اساس چگالی ها تهیه شده است :

  • پلی اتیلن پرچگالی ( HDPE ) بیشتر از 941/0 گرم بر سانتی متر مکعب
  • پلی اتیلن میان چگالی خطی ( LMDPE ) 926/0 – 940/0 گرم بر سانتی متر مکعب
  • پلی اتیلن میان چگالی ( MDPE ) 926/0 – 940/0 گرم بر سانتی متر مکعب
  • پلی اتیلن کم چگالی خطی ( LLDPE ) 919/0 – 925/0 گرم بر سانتی متر مکعب
  • پلی اتیلن کم چگالی ( LDPE ) 910/0 – 925/0 گرم بر سانتی متر مکعب

 

اگر چه در ابتدا دسته بندی های SPI  و ASTM مفید بودند ، امروز برای توصیف گستره وسیعی از پلی اتیلن های موجود در صنعت ، کافی نیست و دسته بندی به زیر شاخه های بیشتر مانند وزن ملکولی یا کومونومر به کار رفته است .

 

پلی اتیلن LDPE با درجه معمولی متداول ترین کاربرد را دارد . نقطه گداخت یا ذوب آن نزدیک به 115 درجه سانتیگراد است مه در نزدیکی 90 درجه سانتی گراد شروع به نرم شدن می کند .

 

 

انواع و نام گذاری پلی اتیلن

 

به همین دلیل بیشترین دمای بهره برداری پیوسته برای آن 70 درجه سانتی گراد در نظر گرفته شده است . در این میان ماده HDPE در بالاتر از 110 درجه سانتی گراد آغاز به نرم شدن می نماید .

پلیمر پلی اتیلن گرما – نرم بیشتر در کابل های با ولتاژ 6/0 – 1 کیلوولت کاربرد دارد . این ماده برای ولتاژهای بالاتر مناسب نیست زیرا در شرایط اتصال کوتاه پیش بینی برخورد با دماهای بالاتر همیشه وجود دارد هرچند در مقایسه با پی وی سی و کاغذ روغنی سازگاری بهتری را از خود نشان می دهد ولی ویژگی های عایقی آن نامساعد تر می باشد .

همانند با همه هیدروکربورها پلی اتیلن نیز به آسانی می سوزد به همین دلیل با افزایش مواد مناسبی ویژگی ایستادگی آن را در برابر آتش ، برای کاربردهای مختلف درجه بندی می کنند . با افزایش مقادیر معینی از هیدروکربورهای بدون هالوژن همراه با تری اکسید آنتیموان به این درجات دست می یابند . اگرچه مقادیری که می توان افزود محدود است زیرا اثر وارونی بر ویژگی های مکانیکی ماده وارد می سازد .

 

 

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *