لاستیک های الاستومری

این اشکال جدید لاستیک های سنتزی موجب پیشرفت تکنولوژی های فرآورش شده اند . لاستیک های الاستومری شامل موادی می گردند که در دماهای بالا به صورت گرمانرم قابل فرآورش هستند و هنگامی که سرد می شوند در دمای معمولی موادی لاستیکی به دست می دهند . برخلاف لاستیک های معمولی تغییر از مذاب گرمانرم به جامد لاستیکی به دلیل تشکیل پیوندهای عرضی شیمیایی بین ملکول های پلیمر نیست ، بلکه از برخی تغییرات فیزیکی برگشت پذیر ، که طی سرد شدن در خود ماده روی می دهد ناشی می گردد .

در نتیجه ، تغییر از مذاب گرم به جامد لاستیکی برگشت پذیر است . در اثر گرما ، لاستیک به مذاب گرمانرم تبدیل می گردد و به همین دلیل بدون اشکال می توان آن را دوباره فرآورش نمود . لاستیک های پودری نیز نتیجه پیشرفت دیگر یعنی تولید لاستیک به صورت پودر است . در این مسیر می توان لاستیک پودری را با دیگر اجزای سازنده پودری مخلوط و به صورت آمیزه پودری فرآورش )  از بین می رود .

سومین نتیجه پیشرفت ، لاستیک های سیال است که با هدف حذف مرحله اختلاط معمول است . مقصود ایجاد نوع سبک وزن لاستیک در مرحله اول و اتصال این ملکول ها در مرحله بعد با استفاده از واکنش شیمیایی مناسب برای تولید شبکه ملکولی است که کشسانی برگشت پذیر نشان دهد .

وزن این پلیمر اولیه آنقدر کم است که به جای آمیزه ای کشسان ، مایعی گرانرو است . این مایع را می توان به آسانی با سایر اجزا مخلوط نمود . در این موارد گاهی در حفره قالب اتصال ملکول های پلیمر به یکدیگر برای تشکیل شبکه روی می دهد .

انواع پلیمرها برای استفاده به عنوان لاستیک های گرمانرم توسعه یافته اند . طبقه بندی متداول لاستیک های گرمانرم مهم به صورت انواع زیر است :

1- کوپلیمرهای قطعه ای استیرن – دی ان

2- آمیزه های پلی اولفینی

3- یورتانی

4- پلی استری

مهمترین طبقه لاستیک های گرمانرم هیدروکربنی همه منظوره ، مواد شامل کوپلیمرهای قطعه ای استیرن و بوتا دی ان یا ایزوپرن است . ساده ترین نوع ملکول ها شامل قطعه مرکزی از واحدهای دی ان و دو قطعه انتهایی از واحدهای استیرن معروف به کوپلیمرهای سه قطعه ای استیرن-دی ان-استیرن است .