هادیهای مسی و آلومینیمی گرد تابیده منظم

هادیهای گرد تابیده منظم شامل یک رشته مفتول در مرکز ، 6 رشته در لایه اول ، 12 رشته در لایه دوم و در لایه های بعد به ترتیب 18 ، 24 ، 30 و 36 رشته تا دستیابی به تعداد رشته مورد نظر به صورت تاب هم مرکز کنار هم قرار می گیرند تا دقیقاً شکل هندسی گرد به دست آید .

به همین دلیل واژه ” هادیهای هم مرکز لایه ای ” به این هادیها اطلاق می شود . اغلب هر لایه روی لایه دیگر با تاب جهت عکس قرار میگیرد و به این ترتیب در صورتی که نسبت طول تاب به قطر به طورمناسبی انتخاب شده باشد ، ساختاری با حداکثر ثبات و مقاومت مکانیکی در برابر “ BIRD CAGING “ و انعطافپذیری بالا در هادیهای به وجود خواهد آمد .
در برخی از حالات خاص از تاب هم جهت نیز می توان استفاده کرد و این امر به دلایل فنی صورت می گیرد ( خصوصاً در هادیهای گرد فشرده یا سکتور ) که در این موارد ممکن است به جای یک رشته در مرکز ، 3 یا 4 رشته مفتول به کار برد .
در مورد هادیهای گرد تابیده منظم ، سطح مقطع الکتریکی Ar در واحد طول ( l = 1 ) رابطه زیر به کار می رود :

در مورد هادیهای تابیده منظم اساساً جریان برق در طول هر رشته مفتول تشکیل دهنده هادی عبور می کند و به خاطر این واقعیت طول واقعی هر مفتول به خاطر مارپیچی شدن از طول هادی تابیده بیشتر است ، پس باید ضرایب خاصی را که سبب افزایش طول مفتول در اثر تابیدن می شود در نظر بگیریم .

مثال : مقاومت تعیین شده در استاندارد برای سیم 240×1 کلاس 2 مقدار 0.0754 و حداقل تعداد رشته های آن 37 است . قطر هر رشته مفتول باید چقدر باشد تا پاسخگوی الزام استاندارد باشد ؟.

چون در این کابل فقط مفتولها به هم تابیده شده اند ، در نتیجه فقط ضریب افزایش طول 1.02 در رابطه مقاومت منظور می شود :

در عمل قطر هادی را به دلیل احتمال خلوص کمتر و کاهش قطر آن در مراحل تولید حدود 1 درصد بیشتر در نظر میگیرند .
تولید مفتول با قطر جداگانه برای هر سطح مقطع خاص ، اقتصادی نیست چون در این صورت باید تعداد زیادی مفتول با قطرهای متفاوت در اختیار داشته باشیم . بنا بر این سازندگان ترجیح می دهند تعداد قطرهای لازم برای ساخت انواع هادیها را محدود کنند ، تا هزینه های تولید کابل کاهش یابد .
برای این نوع هادیها بیشتر استانداردها فقط حداقل تعداد هادیها را به همراه حداکثر مقاومت اهمیDC در 20 درجه سلسیوس را ارائه میکنند . پیش از سال 1980 استاندارد IEC مقادیر متفاوتی برای حداکثر مقاومت اهمی DC کابلهای تک رشته و چند رشته تعیین می کرد و به این ترتیب امکان افزایش طول هادی به خاطر تابیدن رشته های عایقدار را در نظر می گرفت . به همین دلیل تولیدکنندگان ناچار بودند برای کاربردهای متفاوت سایز مفتولها را تنظیم کنند و فرایندهای متفاوتی را برای دستیابی به حداکثر مقاومت هادی برای تنظیم سطح مقطع در نظر بگیرند و به این ترتیب هزینه ساخت کابل افزایش پیدا می کرد . به همین دلیل استانداردهای گوناگون به سازندگان کابل حق انتخاب تعداد رشته ها را در محدوده تعیین شده می دهند که این موضوع خصوصاً در مورد هادیهای گرد فشرده و سکتور بسیار مهم است .