آنچه باید درباره مفصل زنی کابل فشار قوی بدانیم

به فرایندی که طی آن دو عدد کابل فشار قوی را با استفاده از یک مفصل به یکدیگر وصل می کنند، فرایند مفصل زنی کابل فشار قوی می گویند. این روش به کار گرفته می شود تا بتوان به این وسیله به وسیله مفصل از کابل ها انشعاب گیری کرد و یا عمل کابل کشی را انجام داد. در واقع با مفصل زنی این دو کابل به صورتی کاملا مطمئن و ایمن به یکدیگر وصل می شوند و البته استحکام این روش چنان زیاد است که باعث می شود کابل ها در برابر آب و رطوبت و نیز در برابر انواع آسیب های مکانیکی و فیزیکی مقاومت فوق العاده ای داشته باشند.

معمولا برای انجام عمل مفصل زنی کابل های فشار قوی از سه روش متفاوت استفاده می کنند که در ادامه به معرفی آنها خواهیم پرداخت. پس همراه سیمندکابل باشید.

مفصل زنی کابل فشار قوی با استفاده از روش آپارات

روش آپارات سنتی ترین روشی است که برای مفصل زنی کابل فشار قوی به کار می رود. در این روش لازم نیست که از تجهیزات فوق العاده پیشرفته استفاده شود و فقط کافی است که میزان مشخصی از غلافی که به صورت روکش بر روی کابل کشیده می شود، جدا شود. در ادامه باید سیم ها را برای انجام کاری که با نام موف زنی شناخته می شود، آماده کرد. موف زنی روشی است که طی آن قسمتی از سر رشته سیم هایی که حالا بدون غلاف و روکش هستند را درون موفق قرار می دهند. موف یک لوله استوانه ای است که برای این کار طراحی شده است. در ادامه موف یا همان لوله استوانه ای را پرس می کنند.

نکته بسیار مهم در این روش همین قسمت پرس کردن است که در آن باید به قطر داخلی موف و میزان فشاری که با پرس کردن وارد می شود، به شدت دقت کرد. در واقع باید توجه داشت که اندازه موف استوانه ای شکل را باید بر اساس قطر رشته سیم هایی که قرار است درون آن قرار بگیرند، تعیین می کنند. همچنین باید مراقب بود که موقع پرس کردن، فشار به حدی نباشد که باعث قطع شدن سیم ها شود.

بزرگ ترین معایب مفصل زنی کابل فشار قوی با استفاده از روش آپارات، یکی عدم آب بندی مفصل و دیگری مقاومت آن است. در واقع چون مفصل ها در این روش آب بندی نمی شوند، این احتمال وجود خواهد داشت که در صورت تماس با رطوبت، آب به درون مفصل نفوذ کند. همچنین این روش باعث نمی شود که کابل فشار قوی بتواند در برابر فشارهای شدید مکانیکی که ممکن است به آن وارد شود، به خوبی مقاومت کند و احتمال آسیب دیدن آن زیاد است.

مفصل زنی کابل به شیوه حرارتی

روش دیگری که از آن برای مفصل زنی کابل فشار قوی از آن استفاده می کنند، روشی است که به نام روش حرارتی شناخته می شود. این روش معمولا برای این به کار می رود که بتوان از طریق آن دو عدد کابل تک کور یا سه کور را به یکدیگر وصل کنند. مفصل های حرارتی معمولا عبارتند از دو راهه اتصال کابل، نوار چسب و انواع تیوب های حرارتی. تیوب های حرارتی گوناگون هستند و هر کدام برای امر خاصی به کار برده می شوند. برای مثال تیوب حرارتی استرس کنترل را برای کنترل کردن میدان الکتریکی و تیوب حرارتی عایق رطوبتی را برای سیستم آب بندی به کار می برند. سیستم ارت کابل فشار هم در این نوع مفصل زنی معمولا به کار می رود که شامل آرمور، شیلد کابل و دو راهه است.

در روش حرارتی، برای اینکه بتوانند دو عدد کابل فشار قوی سه رشته مفصل زنی کنند، به ترموفیت های بزرگ و کوچک و چند موف نیاز است. اولین نکته آن است که مقداری از روکش کابل ها که باید جدا شود، بیشتر از مقداری است که در روش آپارات باید جدا می شد. سپس کابل های سه رشته را درون سه عدد موف قرار داده، آنها را پرس می کنند. در مرحله بعدی سه عدد ترموفیت کوچک را روی هر کدام از موف های پرس شده قرار می دهند و تحت حرارت می گذارند. این امر باعث می شود که ترموفیت ها دچار انقباض شده و کاملا به موف ها بچسبند. سپس نوبت به ترموفیت بزرگ می رسد. باید این ترموفیت را به صورت کامل بر روی کل قسمتی قرار داد که مفصل زنی در آنجا انجام گرفته است و به آن حرارت و گرما وارد کرد تا ترموفیت بزرگ هم به ترموفیت های کوچک تر بچسبد.

نکته مهم در مورد مفصل زنی کابل فشار قوی به این شیوه آن است که باید قسمت ابتدایی و انتهایی مفصل مورد نظر را با استفاده از چسب عایق رطوبتی بپوشانند و به اصطلاح عایق بندی کنند. این کار باعث می شود که رطوبت امکان ورود به مفصل را پیدا نکند.

توجه داشته باشید که گرچه این روش بسیار سریع و پرطرفدار است، اما عیب بسیار مهمی هم دارد و آن هم عدم مقاومت آن در برابر آسیب های مکانیکی و فیزیکی است. در واقع با آسیب دیدن مفصل، امکان ورود رطوبت به درون آن نیز به وجود می آید.

روش رزینی چیست و چگونه به وسیله آن مفصل زنی می شود؟

پیشرفته ترین و بهترین روشی که برای مفصل زنی کابل فشار قوی انجام می گیرد، روشی است که به آن مفصل زنی با استفاده از مفصل رزینی گفته می شود. در این روش کابل به صورت بسیار باکیفیتی عایق بندی می شود و میزان مقاومت آن در برابر انواع آسیب ها و یا نفوذ رطوبت نیز افزایش پیدا می کند.

برای انجام مفصل زنی به روش رزینی به چهار وسیله اصلی نیاز است؛ قاب طلق، درپوش، چسب رزین و جداکننده فاز کابل. نکته مهم درباره این مواد آن است که باید تا جایی که ممکن است از باکیفیت ترین وسایل استفاده شود، مخصوصا چسب رزین مورد استفاده حتما باید استاندارد و فوق العاده باکیفیت باشد تا مفصل زنی به بهترین شکل ممکن انجام شود و احتمال آسیب و اشکال به کمترین حد خود برسد.

همچنین توجه داشته باشید که از جداکننده فاز کابل استفاده می کنند تا فاصله ای کاملا ایمن را مابین کابل ها به وجود آورند و به این ترتیب مانع آن شوند که کابل ها دچار نشتی و در نتیجه اختلال در اتصال جریان شوند.

در این روش مفصل زنی نیز دوباره باید از موف استفاده کرد. البته این امکان وجود دارد که به شیوه های دیگری سیم های کابل فشار قوی را به یکدیگر وصل  کرد، ولی بهتر آن است که از موف برای این کار استفاده کرد. بعد از انجام عمل پرس کردن موف ها نوبت به استفاده از قاب طلقی می رسد. در این مرحله باید محلی که کابل به یکدیگر وصل شده اند را درون قاب طلقی قرار دهند.

در ابتدا قسمت بالای قاب طلقی را سر جای خود محکم می کنند تا تکان نخورد. دو طرف آن را نیز با کمک چسب عایق رطوبت، عایق بندی می کنند تا رزین از آن نشت نکند. حالا وقت آن می رسد که چسب رزین را از طریق دریچه موجود درون محفظه طلقی بریزند و بسیار آرام آن را تکان دهند. این تکان دادن باعث می شود هوای حبس شده درون محفظه خارج شود و چسب در همه قسمت های آن جریان پیدا کند. به محض اینکه محفظه پر شد، در آن را می بندند و بین یک تا چهار ساعت صبر می کنند تا رزین خشک شود. این مدت زمان بستگی به میزان رطوبت موجود در هوا و نیز دمای هوا دارد. بهترین کار آن است که حداقل چهار ساعت برای خشک شدن رزین صبر شود.

درست است که این روش بهترین روش مفصل زنی کابل فشار قوی است، اما توجه داشته باشید استفاده از این روش برای کابل های قطور ممکن نیست و می تواند باعث بروز اشکال شود.