آماده سازی کابل برای کابل کشی

برای کابل کشی می بایست قرقره کابل را  طوری نگه  داشت که قرقره آزادانه بتواند بچرخد و کابل باید از بالای قرقره باز شود. برای این منظور قرقره باید طوری قرار گیرد که پیکان نشانگر روی فلنج جهت درحال باز را نشان دهد. قرقره را می توان به کمک جرثقیل یا چرخ از محور بلند وکابل را از روی آن باز نمود تا حدی که گوه ها یا الوارهای نگهدارنده قرقره نتوانند از چرخش آن جلوگیری کنند.

هنگام باز کردن کابل های دارای طول بلند از روی قرقره باید توجه نمود که احتمال جابجایی سر انتهایی کابل وجود دارد. بنابراین    می بایست گاه به گاه حرکت قرقره را متوقف نمود و سر انتهایی کابل را که همچنان درازتر می شود دوباره به حالت مطمئن برگردانید یا مهار نمود. اگر این کار صورت نگیرد در لایه های زیرین کابل گره و چروکید گی مشاهده خواهد شد.

در غیر این صورت باز کردن کابل با سرعت ممکن است لایه های کابل بر روی قرقر ه به هم تابیده و گره بخورند به جهت آنکه مشکلات فوق کمتر موجب آسیب کابل گردند بهتر است هنگام باز کردن کابل برای قرقره یک حالت ترمز نیز ایجاد نمایید که قرقره خیلی روان بچرخد. برای آگاهی از صدمه های ااحتمالی به کابل در اثر غلطاندن باید همواره کابل را بازرسی نمود و به هنگام کابل کشی دستی از آسیب رساندن به لایه های حفاظ در برابر خوردگی و لایه عایق و روکش کابل جلوگیری شود.

کابل ها را نباید روی لبه های نوک تیز کشاند. در صورت نیاز از یک الوار برای ترمز کردن قرقره می توان استفاده کرد. برای جلوگیری از تنش های کششی بیش از اندازه هنگام باز کردن کابل های بدون زره با قطر کوچک، قرقره را باید با دست چرخاند.

در مواردی که کابل نیاز به دوباره پیچی داشته باشد می بایست از قرقره های مناسب استفاده شود. کابل ها بر حسب قطر، وزن و طول به قرقره هایی با سایز و استقامت هایی متفاوت نیاز دارند با توجه به نوع کابل، ولتاژ نامی و سطح مقطع هادی کابل، قطر استوانه قرقره نباید از حداقل شعاع خمش کابل که در جدول ذیل داده شده است کمتر باشد.

کلاف های کابل دارای قطر کم را می توان با دست باز کرد. برای کلاف های بزرگتر بهتر است از یک صفحه گردان افقی که کلاف روی آن قرار می گیرد استفاده کرد و کابل را با کشیدن باز کرد.

در فصل سرما در مکان های سرد سیر یا زمان هایی که دمای محیط به حد صفر رسیده است قبل از کابل کشی باید قرقره ها چندین روز در محیط گرم در کنار بخاری یا در فاصله مناسب از دمنده های هوایی گرم قرار داد و حین گرم کردن برای اطمینان از گرم شدن یکنواخت قسمت های داخلی قرقره باید هر چند وقت یکبار قرقره را چرخاند.

برای انتقال دادن این قرقره ها تا محل نصب نیز باید کابل را با پوشش های برزنتی یا پلاستیکی پوشاند تا از تلفات گرما جلوگیری شود و کار خواباندن کابل باید با دقت و با سرعت اجرا شود تا کابل خیلی سرد نشود که موجب آسیب دیدگی عایق و روکش کابل گردد.

از لحاظ آب بندی کابل لازم نیست حتماً کابل در محل سر بسته یا جایی که باران و برف به آن بخورد قرار داده شود. فقط می بایست سر بریده شده کابل با سر پوش کابل مهار شود تا آب نتواند به داخل کابل نفوذ داشته باشد.

خواباندن کابل ها در زمین

برای خواباندن کابل در زمین باید مسیر مناسب انتخاب شود. مناسبترین مسیر کابل کشی در یک منطقه مسکونی، پیاده روها یا فضاهای بالاتر از زمین در راستای پیاده روهاست یا جاهایی که کمتر امکان کندن آن وجود دارد.

عمق شیار کابل کشی به تعداد و قطر کابل هایی که روی هم در شیار قرار می گیرند بستگی دارد. در پیاده روها و محل هایی که احتمال کندن آنجا کم است عمق شیار نباید کمتر از 60 سانتیمتر و در جاده ها نباید کمتر از 80 سانتیمتر باشد. در جاهایی که کابل ها بنا به دلایلی در عمق های کمتری نصب می شوند می بایست با صفحه های بتونی دارای ضخامت کافی مهار شوند.

برای پوشاندن کابل ها ابتدا باید یک لایه خاک نرم سرند شده یا شن سرند شده به ضخامت 10 سانتی متر روی آنها ریخت و سپس برای افزایش استقامت فیزیکی و جلوگیری از آسیب دیدن ناشی از عملیات خاک برداری یا ساختمان سازی می بایست با آجر با صفحات پلاستیکی و …. پوشاند.

اگر در یک شیار انواع کابل ها از لحاظ سطح ولتاژ قرار است نصب شود بایستی ولتاژهای بالاتر در لایه های پایین قرار گیرند و ولتاژهای پایین تر در لایه های بالاتر و بین لایه ها نیز می بایست با صفحات محافظ و شن یا خاک پوشش داد. اگر نیاز به شناسایی کابل ها از بیرون باشد، مسیر کابل کشی را با نوارهای شناسایی مشخص می کنند.

هنگام کابل کشی باید مد نظر داشت که بیش از اندازه به کابل نیروی کششی وارد نشود که باعث آسیب دیدگی هادی یا عایق و روکش گردد که طبق جدول زیر می توان حداکثر نیروی کششی مجاز برای کابل های مختلف را محاسبه نمود.

A= کل سطح مقطع هادی ها به میلی متر مربع (بدون اسکرین با هادی هم مرکز)

D= قطر خروجی کابل به میلی متر

حداکثر طول کابل که می توان در کانال های کابل کشی کشیده ‌شود از رابطه زیر به دست می آید:

(L_mam= Fm/nw (km

اگر کابل ها در کانال های کابل کشی با جوراب کابل کشیده شوند نیروی Fm را می توان از رابطه زیر به دست آورد که در آن:

(FM= 1.57(d.S)S(kgr F

D= قطر خارجی کابل به میلی متر

S= ضخامت روکش خارجی کابل به میلی متر

F_max= حداکثر نیروی کششی مجاز به کیلوگرم نیرو

اما برای کابل های مسلح با سیم فولادی گرد حداکثر نیروی کششی مجاز Fm از رابطه زیر به دست می آید:

kgr f)Fm= 10.6bnd²⁾

که در آن:

d= قطر سیم زره به میلی متر

n= تعداد سیم های زره

هرگاه n نامعلوم باشد مقدارش را برابر 1

مقدار n در کانال های بتونی برابر 0.9

مقدار n در لوله های پلی اتیلن سخت یا PVC برابر 0.3 تا 0.5