روش بهسازی چاه های آب شرب

بهسازی چاه های آب شرب : با توجه به اینکه بخش عمده ای از هزینه های نصب در تاسیسات انتقال آب مربوط به  کابل های مورد استفاده در چاه های آب شرب علی الخصوص کابل های درون چاهی SWR می باشد

لذا این محصولات می بایستی از ثبات کیفیت در دوران بهره برداری برخوردار باشند به صورتیکه پس از آغاز بهره برداری تا مدت زمان طول عمر کابل نیاز به تعویض این محصول وجود نداشته باشد  اما نکته حایز اهمیت این است که بعضا” خود چاه آب نیاز به به سازی داشته و می بایستی عملیات ویژه ای در این خصوص قرار گیرد .

 روش به سازی

به طورکلی برای بازسازی و اصلاح چاه های تامین آب شرب ، دستورالعمل ویژه ای وجود ندارد . در هر مورد با توجه به شرایط و امکانات فنی و توجیه اقتصادی ، باید اقدام به اصلاح آن و یا بهره برداری از آن را متوقف نمود .

در بعضی موارد مانند رسوب زدایی ، حفاری جدید ، اصلاح قدرت ، تعویض لوله جدار ، تعیین میزان آب دهی ، تعیین زون های مختلف آبخوان ، جلوگیری از آلودگی ، گندزدایی و سیستم کنترل قیاس های مهندسی چاه روش های مختلفی وجود دارد .

به لحاظ سنگین بودن هزینه های حفر و تجهیز چاه های آب ، راهکارهای مختلفی به منظور افزایش عمر مفید و جلوگیری از خوردگی و جرم گرفتگی چاه های آب به کار برده می شود . هیچ راه حل منحصر به فردی برای بازیابی تمام چاه ها وجود ندارد .

کاربرد روش های بازیابی باید متناسب با وضعیت چاه ، جزئیات کامل آن ( نوع اسکرین و شبکه ها ، شرایط فیلتر شنی پشت لوله جدار ، نوع و بافت آبخوان ) باشد . امروزه در کشورهای پیشرفته نگهداری و حفظ چاه آب از مهمترین مسائل فنی صنعت آب است که از شروع عملیات حفاری آغاز می شود و پس از تکمیل عملیات مقدماتی ، با انجام تکنیک های توسعه و شستشو و در طول مدت بهره برداری طی یک برنامه صحیح و دقیق و بالاخره سرویس به موقه چاه انجام می شود .

در مرحله حفر و تجهیز چاه بایستی تمهیداتی به منظور افزایش عمر مفید چاه ها به کار گرفته شود که می تواند موارد زیر را شامل شود :

• دقت در لوله گذاری : در هنگام لوله گذاری چاه بایستی دقت شود لوله به راحتی در چاه نصب شود تا خراش ، فرورفتگی و یا شکستگی در آن ایجاد شود .
• استفاده از لوله های ضخیم با آلیاژهای ضد زنگ ( اگر ضخامت لوله جدار دو برابر شود ، عمر آن در برابر پوسیدگی چهار برابر می شود ) .
• تزریق مواد شیمیایی به منظور جلوگیری از پوسیدگی و خوردگی
• استفاده از لوله های جدار متناسب با کیفیت شیمیایی آب و عمق چاه
• در صورت استفاده از لوله های فلزی ، ایجاد پوشش حفاظتی بر روی لوله ( این پوش می تواند از روی ، کادمیوم و یا نیکل باشد )
• استفاده از لوله هایی با پوشش حفاظتی مواد آلی مثل موم ، قیر و یا مواد پلاستیکی
• ضدعفونی کردن آب داخل چاه ( روش معمول آن کلرزنی است )
• تجهیز چاه به نحوی که ورود جریان آب به چاه با حداقل مقاومت انجام شود .
• بهره برداری از چاه بایستی آن قدر تعدیل گردد تا آن که افت سطح آب به منظور ایجاد کمترین تغییرات شرایط فیزیکی داخل چاه به حداقل ممکن تقلیل یابد .
• حتی الامکان سعی شود استحصال آب به طور مستمر و بدون وقفه انجام شود تا تغییر شرایط فیزیکی محیط چاه به حداقل کاهش یابد .
• به منظور جلوگیری از نفوذ هوا و در نتیجه افزایش اکسیژن محلول که سبب فعالیت باکتری ها می شود ، درب چاه حتی الامکان توسط توپی مسدود گردد .
• چنانچه فرض را بر این بگذاریم که کلیه موارد فوق رعایت شود باز مسئله خوردگی و جرم گرفتگی پس از مدتی ( دیر یا زود ) رخ خواهد داد . از این رو بازیابی چاه های آب بنا به توصیه کارشناسان هرسه تا پنج سال با کاربرد یکی از روش ها و یا تلفیقی از روش های بازیابی ضروری و الزامی است .