تحمل جریان اتصال کوتاه توسط کابل

به دنبال اتصال یک فاز برقدار با یک فاز دیگر ، با زمین و یا با هردو اتصال کوتاه رخ می دهد . در این هنگام هجوم یک جریان ناگهانی در چند نوسان شدید و با دامنه بسیاربزرگ آغاز و سپس دامنه آن به کندی رو به کاهش    می گذارد .

در انتخاب نوع کابل ، تحمل جریان اتصال کوتاه یکی از عوامل تعیین کننده می باشد .

در زمان بروز اتصال کوتاه جریان به طور ناگهانی برای چند سیکل افزایش یافته و سپس مقدار آن کم شده تا آنکه سیستم حفاظتی عمل نماید . مدت زمان اتصال کوتاه معمولا” بین 2/0 تا 3 دقیقه می باشد .

در زمان شروع اتصال کوتاه ممکن است کابل در بار کامل ( حداکثر دما ) باشد و افزایش دمای ناشی از اتصال کوتاه عامل مهمی در انتخاب سطح مقطع نامی خواهد بود . جریان اتصال کوتاه گاهی تا بیست برابر جریان دائمی رسیده و این جریان نیروی الکترومغناطیسی و ترمودینامیکی به وجود می آورد که متناسب با مربع جریان می باشد .

نظر به اینکه زمان اتصال کوتاه خیلی کم است و کابل پس از آن به سرعت خنک می شود لذا عایق کابل بایستی تحمل دماهای بالاتر از جریان دائمی ناشی از اتصال کوتاه را داشته باشد .

اتصال کوتاه اثرات زیر را به دنبال دارد که با توان دوم مقدار جریان متناسب هستند :

• افزایش دما در بخش فلزی کابل که جریان از آن عبور می نماید .
• پدیدار شدن نیروهای الکترومغناطیسی در میان بخش هایی که حامل جریان هستند .

افزایش دما از دیدگاه اثری که بر کهنگی یا فرسایش و همچنین بر ویژگی های فشار و گرما دارد بسیار مهم است و این اثرات می بایستی در دمای مجاز اتصال کوتاه ، مهار و محدود شوند .

از اینرو برای تعیین توانایی برخورد یک شبکه کابلی در برابر اتصال کوتاه ، گنجایش ( یا حد تحمل ) اتصال کوتاه را باید با توجه به همه پارامتر های مهم کابل بررسی و ارزیابی نمود .

ایستادگی یک کال در برابر اتصال کوتاه را نمی توان با توجه به تعداد مجاز تکرار اتصال کوتاه یا درجه مجاز تغییر شکل یا آسیب دیدگی آن تعریف نمود .