لامپ های فلورسنت

این لامپ ها از یک لوله بلند با قطر کم ساخته می شوند که سطح داخلی آنها از پودر ماده فلورسنت پوشیده شده است . فلورسنت به موادی گفته می شود که نور را در طول موجی غالبا” غیر مرئی جذب نموده و آن را در طول موج دیگری که عموما” مرئی است پس می دهند .

حباب در لامپ های فلورسنت دارای مقدار کمی آرگون و کمی جیوه است . در هر انتهای لوله یک الکترود قرار دارد که از رشته تنگستن ساخته شده و از اکسیدهای باریوم و استرونیوم که به راحتی الکترون ساطع می کنند پوشیده شده است .

هر یک از الکترودها به دو صفحه کوچک در دو انتهای الکترود متصل است که در نیم سیکلی که الکترود مربوط مثبت است کار آند را انجام می دهد و الکترون ها را دریافت می کند . در نیم سیکل بعدی الکترود منفی کار کاتد را انجام داده و الکترون ساطع می نماید .

مواد فلورسنت معمول در طول موج حدود 2537/0 میکرون بالاترین راندمان تبدیل نور غیر مرئی به مرئی را دارند . این طول موج را می توان به وسیله لامپ جیوه ای با فشار خیلی کم در حدود 004/0 اتمسفر تولید نمود و علت استفاده ار جیوه در لامپ های فلورسنت نیز همین حقیقت است .

برای محدود کردن فشار جیوه به مقدار فوق الذکر لازم است درجه حرارت جیوه محدود باشد و لذا در طراحی لامپ باید توجه شود که درجه حرارت حباب از حدود 40 تا 45 درجه سانتیگراد تجاوز ننماید . به این دلیل است که با توجه به درجه حرارت محیط و توان لامپ باید سطح جانبی حباب را بزرگ اختیار نمود که انتقال حرارت به خارج به صورتی انجام پذیرد که درجه حرارت حباب از این حد متجاور نشود .

پودر های فلورسنت مختلفی ساخته شده است که طول موج های مختلفی تولید می کنند و با استفاده از این پودرها با نسبت مناسب می توان نور به هر رنگ دلخواه تولید نمود . بهره نوری این لامپ ها در حدود 50 لومن بر وات و درخشندگی آنها برابر 9000 کاندیلا بر متر مربع است .

در لامپ های فلورسنت در اثر عمر و فرسودگی ، موادی که در کاتد سبب ساطع شدن الکترون می شوند کم کم از بین می روند . مخصوصا” در زمان روشن کردن لامپ ضایعات بیشتر است و لذا با کمتر روشن و خاموش کردن لامپ های فلورسنت می توان عمر آنها را بیشتر کرد . عمر متوسط این لامپ ها در حدود 5000 ساعت کار است .