کابل های کمربندی

کابل هایی را که در آنها برای تمام رشته های سیم بکار گرفته شده در داخل کابل از یک غلاف فلزی به طور مشترک استفاده می شود به کابل های کمربندی شهرت دارند . از این کابل های کمربندی بطور خاص تا ولتاژ 20 کیلوولت استفاده می گردد . در ساخت این کابل ها سه یا چهار رشته از سیم های عایق شده را به هم تابیده و در خاتمه بر روی آنها نوار کاغذی مخصوصی همانند کمربند  می پیچند. سطح مقطع این کابل ها از 5/1 میل متر مربع تا 1000 میلی متر مربع می باشد .

شایان ذکر است که در شبکه های شهری و در ولتاژ 220 ولت تا 380 ولت از کابل های کمربندی می توان استفاده نمود . در این نوع از کابل ها معمولا و در بیشتر موارد سیم های فاز را به شکل قطاعی یا سکتور و سیم نول را با مقطع دایره ای شکل می سازند .

به دلیل وجود شدت میدان مغناطیسی ، از کابل های کمربندی در ولتاژهای بالا بصورت گسترده استفاده نمی گردد زیرا این گونه کابل ها از لحاظ استحکام عایقی ضعیف می باشند به همین جهت در ولتاژهای بالا بیشتر از کابل های تک رشته با غلاف سربی مخصوص استفاده می گردد .

همچنین کار کردن و نصب کابل های تک رشته ای آسانتر از کابل های کمربندی می باشد . همچنین کابل هایی که دارای سه غلاف می باشد از قابلیت جریان دهی بالاتری نسبت به کابل های کمربندی برخوردارند . بصورت کلی جهت هر کابل دو مشخصه مهم را باید در نظر گرفت :

• ولتاژ الکتریکی که کابل بایستی در آن ولتاژ مورد استفاده قرار گیرد
• قابلیت ماکزیمم جریان دهی کابل .

در این بین ولتاژ الکتریکی قابل تحمل برای هر کابلی بستگی به ضخامت عایق بکار رفته بین دو رشته و ماکزیمم جریانی که از یک کابل می تواند عبور نماید نیز بستگی به سطح مقطع رشته های کابل دارد .

در کابل هایی که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند ، ساختار کابل می بایستی به گونه ای در نظر گرفته شود که تحمل مناسب شدت میدان الکتریکی را داشته باشند به همین دلیل یک جریان ثابت هرچه ولتاژ کابل افزایش یابد باید سطح مقطع کابل نیز افزایش پیدا کند .

نکته دیگر در مورد کابل هایی که در فشار ضعیف مورد استفاده قرار می گیرند این است که درجه حرارت کاری آنها برای کابل های مورد استفاده در محدوده ولتاژی 6/0 تا 1 کیلوولت نباید از حدود 65 درجه سانتیگراد به طور تقریبی بیشتر گردد .