جنس پلیمر های متداول در تولید سیم و کابل

جنس پلیمر های متداول در تولید سیم و کابل

 PVC یا پی وی سی

پلی وینیل کلراید متداول ترین عایق خصوصاً در کابل های فشار ضعیف است. این ماده عایقی که معمولاً به صورت گرانول مصرف می شود از چهار ماده رزین PVC ، کربنات کلسیم ، روغن پلاستی سایزر (معمولاً DOP) و پایدار کننده های حرارتی (استابلایزر) تشکیل می شود که بسته به نوع کاربرد و خواص مکانیکی، حرارتی و انعطاف پذیری ترکیب و نسبت درصد این مواد متشکله در فرمول های مختلف PVC گرانول می تواند متفاوت می باشد . از این پلیمر به عنوان عایق و روکش انواع کابل استفاده می گردد .

XLPE

پلی اتیلن شبکه ای یا کراس لینک شده ماده عایقی مناسب دیگری است که بیشتر در  کابل های فشار متوسط و فشار قوی کاربرد دارد. این پلیمر در مقایسه با PVC خواص عایقی بالاتر (مقاومت عایقی بیشتر)، دوام بیشتر، مقاومت در برابر دمای بالاتر، مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر مواد شیمیایی بالاتری دارد . انعطاف کم این نوع مواد کاربرد آن را خصوصاً در مورد سیم های انعطاف پذیر ( سیم های افشان ) محدود می کند.

لاستیک

کاربرد مهم این نوع مواد عایقی در مواردی است که انعطاف پذیری بسیار بالا برای سیم و کابل ضرورت داشته باشد. همچنین یکی از کاربردهای مهم دیگر این نوع عایق در مواردی است که کابل در معرض دمای بالا (نظیر کوره ها و ….) قرار گیرد.

TPR

 آمیزه ای از پلیمرها شامل پلاستیک و لاستیک ها است که دارای خواص همزمان ترموپلاستیکی و الاستومری است. این ماده عایقی همانند بسیاری از لاستیک ها دارای مقاومت زیاد در برابر انواع روغن ها، مواد شیمیایی، ازن و سایر عوامل محیطی است. این مواد دارای خاصیت جذب آب کم، خواص الکتریکی عالی، انعطاف پذیری زیاد به همراه مقاومت خوب در برابر سایش می باشد.

بسیاری از پلیمرهای مورد استفاده در سیم و کابل از جمله پلی وینیل کلراید جزو مواد کامپوزیتی هستند . مواد کامپوزیتی از دو یا چند جزء یا فاز تشکیل شده اند . این مواد حداقل در مقیاس میکروسکوپی به صورت غیر همگن می باشند . مواد کامپوزیتی را عموما” به سه دسته تقسیم بندی می کنند :

1- مواد پرشده با پرکننده های ذره ای که متشکل از یک فاز ماتریس پیوسته و یک فاز پخش شده از پرکننده می باشد که این فاز از ذرات مجزا درست شده است .

2- کامپوزیت های پرشده با الیاف

3- کامپوزیت های با شبکه درهم نفوذ کننده که متشکل از دوفاز پیوسته می باشد

مثال هایی از دسته آخری شامل فوم های سلول باز پرشده و یا نمدها و توری های پرشده با بعضی از مواد دیگر می باشد .

دلایل بسیاری برای ارجحیت استفاده از مواد کامپوزیت بجای مواد ساده و هموپلیمر وجود دارد که تعدادی از این دلایل عبارتند از :

• افزایش سفتی ، استحکام و پایداری ابعادی
• افزایش چقرمگی و استحکام ضربه
• افزایش دمای نرم شدن حرارتی
• افزایش اتلاف مکانیکی
• کاهش نفوذپذیری گازها و مایعات
• اصلاح خواص الکتریکی
• کاهش قیمت

البته تمام مزیت های بالا را نمی توان در یک کامپوزیت پیداکرد . سودمندی های حاصل از مواد کامپوزیت را باید در مقابل خواص نامطلوب آن از قبیل رفتار رئولوژی پیچیده و روش های مشکل ساخت و شکل دهی و یا کاهش در بعضی از خواص فیزیکی – مکانیکی در نظر گرفت .