رئومتری در پلی اتیلن ها

هدف رئومتری موئینه ای ، ارزیابی عکس العمل رئولوژیکی رزین های پلی اتیلن مذاب در مقابل دامنه وسیعی از سرعت های برشی است . به طور مقدماتی برای بررسی خواص مذاب تحت شرایط برش بالا ، مشابه آن چه که در جریان فرآیند دهی رخ می دهد ، استفاده می گردد .

در کل ، رابطه بین گرانروی مذاب و سرعت برش را در محدوده ای که قابل کاربرد برای فرآیند های قالب گیری تجاری باشد با این تکنیک می توان به دست آورد . رئومتری موئینه ای هم چنین برای شرایطی که تحت آن ناپایداری مذاب ( پوست کوسه ، شکست مذاب و غیره ) رخ می دهد ، استفاده می شود . این اطلاعات برای تعیین فرآیند پذیری نسبی رزین ها ارزشمند است .

 

 

رئومتری در پلی اتیلن

شکل هندسی رئو متری موئینه ای مشابه شاخص دهنده ذوب است . پلیمر مذاب در بدنه حرارت داده شده ای از طریق یک دای موئینه ای تحت فشار اعمال شده از طریق یک پیستون اکسترود می شود .

نیروی اعمال شده به پیستون با سرعت حرکت آن در محدوده وسیعی قابل کنترل است ، همین طور دمای پلیمر و ابعاد موئینه . رابطه بین نیروی اعمال شده به پیستون و سرعت حرکت آن در برهمکنش گرانروی مذاب به تنش برشی اعمال شده منعکس می شود . در دستگاه های جدید کنترل تجربی و محاسبات نهایی به وسیله کامپیوتر انجام می گیرد .

اصلاحات اضافی مانند دای موئینه با طول های قابل تغییر و قطرهای متفاوت ، استفاده از مبدل فشار و امکان تغییر سرعت های پیستون دقیقا” قابل کنترل است .

رئومترهای با دای شیار دار نیز در دسترس هستند اما کمتر از رئومترهای موئینه معمول هستند . رئومترهای موئینه ای در بین صنایع پلیمری که فرآیند دهی ذوب در آن حایز اهمیت است بسیار معروف می باشند .

نوع جریان در دای موئینه مشابه آن چیزی است که در بسیاری از فرآیند های تجاری یافت می شود و سرعت های برشی قابل دسترس را در محدوده وسیعی که شامل جریان اکستروژن و قالب ریزی تزریقی است ، تحت پوشش قرار می دهد . سرعت های برشی تا چندین هزار ثانیه را می توان به صورت رفت و برگشت دو طرفه ایجاد نمود . رئومتری موئینه ای نیازمند مقدار نسبتا” زیادی نمونه برای دست یابی به تحلیل کامل است و معمولا” که از چند صد گرم پلیمر در جریان یک بررسی کامل استفاده می شود .

مشکل اساسی در رئومتر موئینه ای ، تخریب مذاب در درون سیلندر در طی آزمایش است . در مورد پلی اتیلن از تخریب به میزان قابل توجهی می توان اجتناب نمود در صورتی که پایدار کننده های مناسب مورد استفاده قرار گیرد و اکسیژن نیز خارج گردد .

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *