پلی اتیلن چیست؟
پلی اتیلن سنتز شیمیایی اتیلن است که معمولا از ترکیب نفت خام و گازهای طبیعی به وجود می‌آید. برخی از نام های غیر رسمی آن polythene یا polyethylyne است، علاوه بر این به اختصار PE نیز نامیده می‌شود. پلی اتیلن بیشتر برای ساخت ترکیبات پلاستیکی استفاده می‌شود تا به صورت خالص مورد استفاده قرار گیرد. این ماده با این که در طیف وسیعی از مصارف گوناگون استفاده شود.
پلی‌اتیلن‌ها خانواده‌ای از گرمانرم‌ها می‌باشند که از طریق پلیمریزاسیون گاز اتیلن ( C2H4 ) بدست می‌آیند. از طریق کاتالیست و روش پلیمریزاسیون این ماده می‌توان خواص مختلفی همچون چگالی، شاخص جریان مذاب (MFI)، بلورینگی، درجه شاخه‌ای و شبکه‌ای شدن، وزن مولکولی و توزیع وزن مولکولی را در آنها کنترل کرد.
پلیمرهای با وزن مولکولی پائین را به عنوان روان کننده (Lubricant) به کار می‌برند. پلیمرهای با وزن مولکولی متوسط واکس‌هایی امتزاج پذیر (مخلوط پذیر) با پارافین هستند و نهایتا پلیمرهایی با وزن مولکولی بالاتر از ۶۰۰۰ در صنعت پلاستیک بیشترین حجم مصرف را به خود اختصاص می‌دهند.
پلی اتیلن شامل ساختار بسیار ساده‌ای است، به طوری که ساده تر از تمام پلیمرهای تجاری است. یک مولکول پلی اتیلن زنجیر بلندی از اتم‌های کربن است که به هر اتم کربن دو اتم هیدروژن چسبیده است.
تاریخچه پلی اتیلن چست؟
كلمه پليمر از كلمه يونانى (پلى) به معناى چند و (مر) به معناى واحد و يا قسمت بوجود آمده است. پليمرها را اشتباها رزين، آلاستومر و پلاستيك نيز مى‌نامند.
در حالى كه پلاستيك تنها يك صفت است كه براى مواردى به كار مى‌رود كه قابليت تغيير شكل بر اثر فشار را دارا هستند و اغلب اشتباها به عنوان يك كلمه اصلى براى صنايع پلاستيك و توليدات آن به كار مى‌رود.
اولين بار كلمه پليمر توسط شيمى دانى به نام رنالت در سال 1835، به كار رفت و اولين كاربرد تجارى مواد پليمرى در سال 1834 با كشف كائوچو آغاز شد. از این رو اولين پلاستيك مصنوعى با نام نيترات سلولز در سال 1862 كشف و در سال 1868 وارد بازار شد.
نايلون در سال 1938، پلى اتيلن در سال 1942، پلى پروپيلن در سال 1957، پلى بوتيلن در سال 1974 و پليمرهاى كريستال مايع براى ساخت اجزاى الكترونيكى در سال 1985 رايج شدند.
پليمرها به سه نوع پليمرهاى طبيعى، طبيعى اصلاح شده و مصنوعى تقسيم مى‌شوند. اولين پلاستيك‌هاى صنعتى مدرن حدود 100 سال پيش رواج يافتند ولى در دهه‌هاى اخير رشد فزاينده و گوناگونى در صنايع به وقوع پيوست.
حدود 60 پليمر بسيار مهم تاكنون به بازار عرضه شده كه مشتقات آنها به بيش از 2000مورد مى‌رسد و كماكان در حال افزايش است. پلی‌اولفين‌ها پليمرهاى گرما نرم با خواص تقريبا مشابه و فرمولاسيون نزديك به هم هستند كه انواع معروف آنها پلى اتيلن ها، پلي پروپيلن ها و پلى بوتيلن ها هستند كه در صنايع لوله پلی اتیلن، كاربرد فراوان‌ترى دارند.
انواع پلی اتیلن چیست؟
طبقه‌بندی اتیلن‌ها بر اساس دانسیته آنها صورت می‌گیرد. كه در مقدار دانسیته اندازه زنجیر پلیمر و نوع و تعداد شاخه‌های موجود در زنجیر دخالت دارد.
HDPE یا پلی اتیلن سنگین چیست؟
این پلی اتیلن دارای زنجیر پلیمری بدون شاخه است. بنابراین نیروی بین مولكولی در زنجیره بالا و استحكام كششی آن بیشتر از بقیه پلی اتیلن‌ها است. شرایط واكنش و نوع كاتالیزور مورد استفاده در تولید پلی اتیلن سنگین HDPE موثر است. برای تولید پلی اتیلن بدون شاخه معمولاً از روش پلیمریزاسیون با كاتالیزور زیگلر ـ ناتا استفاده می‌شود.
LDPE یا پلی اتیلن سبك چیست؟
این پلی‌اتیلن دارای زنجیری شاخه دار است. بنابراین زنجیرهای LDPE نمی‌توانند بخوبی با یكدیگر پیوند برقرار كنند و دارای نیروی بین مولكولی ضعیف و استحكام كششی كمتری است این نوع پلی اتیلن معمولاً با روش پلیمریزاسیون رادیكالی تولید می‌شود از خصوصیات این پلیمر انعطاف پذیری و امكان تجزیه بوسیله میكرو ارگانی‌ها است.
LLDPE یا پلی اتیلن خطی با دانسیته پایین چیست ؟
این پلی اتیلن یك پلیمر خطی با تعدادی شاخه‌های كوتاه است و معمولاً از كوپلیمریزاسیون اتیلن با آلكن‌ها بلند زنجیر ایجاد می‌شود.
MDPE یا پلی اتیلن با دانستیه متوسط است و در تولید لوله‌های پلاستیكی و اتصالات لوله‌كشی معمولاً از MDPE استفاده می‌شود.
كاربرد پلی اتیلن چیست؟
پلی اتیلن كاربرد فراوانی در تولید انواع لوازم پلاستیك مورد استفاده در آشپزخانه و صنایع غذایی دارد. از LDPE در تولید ظروف پلاستیكی سبك و همچنین كیسه‌های پلاستیك استفاده می‌شود. LDPE در تولید ظروف شیر و مایعات و انواع وسایل پلاستیكی آشپزخانه كاربرد دارد. در تولید لوله‌های پلاستیكی و اتصالات لوله‌كشی معمولاً از MDPE استفاده می‌كنند.
بدون دیدگاه