سه نوع متداول کابل مخابراتی

از کابل مخابراتی برای تسهیل ارتباطات استفاده می کنند. در این نوشته درباره این نوع کابل و سه نوع از متداول ترین آنها اطلاعات بیشتری پیدا می کنیم.

 

کابل مخابراتی چیست؟

استفاده از انواع کابل مخابراتی برای انتقال انواع اطلاعات از یک نقطه به نقطه ای دیگر، باعث می شود که ارتباط دو طرفه در مسافت های طولانی ممکن شود.

درست است که تلفن اولین اختراعی بود که چنین امکانی را برای انسان فراهم کرد، ولی در حال حاضر می توانیم از طریق رایانه و تلویزیون هم این کار را انجام دهیم.

در دوره ای که ارتباطات از راه دور تازه شروع به شکل گرفتن کرده بودند، انسان ها می توانستند فقط به صورت صوتی با هم گفتگو کنند. در حالی که در حال حاضر به لطف پیشرفت هایی که در زمینه تکنولوژی انجام گرفته است، حالا می توانیم از طریق فیلم ها و انواع داده ها را منتقل کنیم.

 

انواع کابل های مخابراتی

وقتی درباره انواع سیم های مخابراتی که وجود دارند، اطلاعات بیشتری به دست آورید، بهتر می توانید تصمیم بگیرید که کدام یک از آنها بیشتر به درد شما می خورند.

به همین دلیل سه نوع متداول کابل مخابراتی را بررسی خواهیم کرد:

• کابل های کواکسیال
• کابل های فیبر نوری
• کابل زوج به هم تابیده

 

کابل کواکسیال

به کابل کواکسیال، کابل کواکس هم گفته می شود. این نوع کابل در سال 1880 توسط الیور هویساید ساخته شد.

کابل های کواکس از جنس مس بوده و از دو نوع کانال تشکیل می شوند که محور یکسانی دارند. کانال اول وظیفه انتقال سیگنال را بر عهده دارد و کانال دوم که در قسمت مرکزی قرار گرفته است، به عنوان زمینه به کار گرفته می شود و لایه عایق کانال داخلی است.

این نوع از کابل مخابراتی برای موارد زیر به کار می رود:

• وصل کردن فرستنده های رادیویی به گیرنده ها
• وصل شدن به اینترنت
• منتقل کردن سیگنال های کابل تلویزیونی

 

در حقیقت سه نوع کابل کواکس وجود دارند:

• مدلی که با عنوان RG -59شناخته می شود و سیگنال اهی ویدئویی را منتقل می کند.
• مدل RG-6 که برای ارتباطات ماهواره ای از آن استفاده می شود.
• و در نهایت مدل RG-11 برای توسعه دادن شبکه های LAN به مدل BNC به کار گرفته می شود.

انواع مختلف محافظان کابل کواکس شامل موارد زیر می شوند:

• کابل محافظت شده دارای یک لایه
• کابل محافظت شده دارای دو لایه
• و کابل محافظت شده دارای چهار محافظ

 

علامت گذاری های روی کابل کواکس نشان می دهند که این کابل مخابراتی چگونه تولید شده است و از چه موادی برای ساخت آستر و روکش آن استفاده شده است.

از جمله نشانه ها و علامت هایی که ممکن است روی کابل کواکس پیدا کنید، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

PE – پلی اتیلن جامد؛

FE – پلی اتیلن فوم؛

FS – پلی استایرن فوم؛

ASP – پلی اتیلن ایر اسپیس

ST – تفلون جامد؛

AST – تفلون ایر اسپیس.

برخی از مزایای کابل کواکسیال عبارتند از:

• قابلیت انتقال اطلاعات در مسافت های طولانی؛
• توانایی جلوگیری از تداخل؛
• پایین بودن هزینه آن نسبت به کابل های فیبر نوری. اما هزینه این نوع کابل مخابراتی نسبت به هزینه کابل های زوج به هم تابیده بیشتر خواهد بود.

 

کابل زوج به هم تابیده

کابل های زوج به هم تابیده این امکان را برای کامپیوترهای شخصی و یا کاری به وجود می آورند که بتوانند از طریق شرکت تلفن وصل شوند. این نوع کابل مخابراتی را الکساندر گراهام بل در سال 1881 خلق کرد.

نام کابل های زوج به هم تابیده از روی طراحی دو تایی سیم های آنها گرفته شده است. در واقع طراحی این سیم به شکل یک جفت سیم است که بر روی هم تابیده شده اند. این دو سیم موازی یکدیگر هستند..

نوع طراحی کابل های زوج به هم تابیده باعث می شود که تداخل های متقابل و نیز تداخل های خارجی کم شوند، هرچند هنوز این مشکلات تا حدودی وجود دارند.

کابل های زوج به هم تابیده به دو دسته کاملا جداگانه تقسیم می شوند:

یکی کابل های زوج به هم تابیده دارای محافظ (STP)

و دیگری کابل های زوج به هم تابیده بدون محافظ (UTP).

اگر به نشانه ها و علائم روی کابل های زوج به هم تابیده نگاه کنید می توانید اطلاعات بیشتری در مورد آنها به دست بیاورید. برخی از این نشانه ها عبارتند از:

UL – این علامت نشان می دهد که این کابل مخابراتی دارای الزامات مربوط به استانداردهای UL است؛

ETL – این علامت نشان می دهد که کابل زوج به هم تابیده با الزامات مربوط به استانداردهای ETL هماهنگ است.

نرخ بندی فاصله – این علامت نشان می دهد که طول سیگنال می تواند قبل از اینکه کیفیت آن شروع شود، کم شود؛

پوشش دار – این علامت نشان می دهد که پوشش محافظی بر روی سیم وجود دارد که می تواند باعث کاهش نشتی میزا RF را کاهش دهد.

اگرچه کابل زوج به هم تابیده از انواع کابل های مخابراتی ارزان تر است، اما به راحتی دچار اشکال می شوند.

کابل فیبر نوری

کابل های فیبر نوری نوع دیگری از کابل مخابراتی هستند که در مقایسه با کابل هایی که قبلا درباره آنها گفتیم، جدیدتر است. کابل های فیبر نوری برای ارسال داده ها از نور استفاده می کنند. الیاف این کابل های نوری درون پلاستیک پیچیده می شوند و درون لوله ای قرار داده می شوند که مانع بروز تداخلات می شود.

 

کابل های فیبر نوری از پوشش خارجی و نیز هسته شکل می گیرند. این پوشش نوری نور را به درون خود کشیده و سپس آن را درون هسته حفظ و نگهداری می کند.

از اندازه و سایز هسته کابل های فیبر نوری برای دسته بندی این نوع کابل ها استفاده می شود. در واقع دو نوع مختلف از کابل های نوری وجود دارند:

یکی کابل های فیبر نوری که حالت تکی دارند. این نوع کابل فیبر نوری دارای نوعی هسته کوچک است که منجر به بروز ضعف اندکی در کابل می شود.

نوع دیگر، نوع چندتایی فیبرهای نوری است. در این مدل، کابل های نوری دارای هسته بزرگ تری هستند که البته باعث ضعف بیشتری می شود.

فقط با مشاهده رنگ غلاف کابل های فیبر نوری می توان گفت که یک کابل فیبر نوری خاص در کدام یک از این دو گروه قرار می گیرد. برای مثال، رنگ آبی دریایی کابل های آبی نشان دهنده آن است که کابل از نوع چندتایی است، در حالی که غلاف زرد رنگ کابل های نوری نشانه آن است که کابل از نوع تک حالته است.

علامت گذاری های روی کابل نشان می دهند که از چه نوع موادی برای ساخت پوشش کابل های فیبر نوری استفاده شده است. برخی از این علائم عبارتند از:

• PVC – کلراید پلی وینیل؛
• PE – پلی اتیلن؛
• PUR – پلی اورتان؛
• PBT – پلی بوتیلن ترفتالات؛
• PA- لی آمید.

کابل های فیبر نوری در برابر تداخل بسیار مقاوم هستند که باعث می شود این سیم های مخابراتی برای انتقال قابل اعتماد باشند. به علاوه این کابل مخابراتی می توانند باعث ایجاد اتصالات سریع شوند. این مزایا هزینه ای دارند. کابل های فیبر نوری گران تر از انواع دیگر کابل ها هستند.

بدون انواع کابل مخابراتی ارتباط از راه دور، نمی توانیم از راه دور به اشکال مختلف با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم. بنابراین اگر به هر نوع سیم و یا کابل مخابراتی نیاز دارید، باید آنها را کامل بشناسید تا بدانید کدام یک از این کابل ها برای شما لازم و ضروری و مناسب هستند.