«کابل‌های دریایی» نوعی از سیم و کابل‌های برقی هستند که برای انتقال انواع جریان در محیط‌های دور و متفاوت همچون دریا استفاده می‌شوند. این کابل‌ها خصوصیات و ویژگی‌های متنوعی دارند که در این مطلب به آن‌ها می‌پردازیم. پس اگر می‌خواهید بیشتر با کاربردها و انواع این کابل‌های ویژه آشنا شوید تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

کابل دریایی چیست؟

کابل دریایی (submarine cable) نوعی کابل یا سیم برقی است که می‌توان  برای برقراری ازتباط بین مکان‌های مختلف حتی دریا و رودخانه هم از آن استفاده کرد. از جمله فضاهایی که می‌توان از این کابل‌ها استفاده کرد، عبارت‌اند از:

  • محیط‌های دریایی
  • امواج رادیویی
  • مایکروویو
  • کابل‌های نوری
  • کابل‌های کواکسیال

همچنین در زمینه انتقال انرژی الکتریکی در موارد خاصی همچون موارد زیر هم می‌توان از کابل‌های زیر دریا استفاده کرد:

  • اتصال یک جزیره به شبکه برق یک کشور
  • اتصال دو جزیره مجاور
  • انتقال برق تولیدی حاصل از نیروگاه های بادی دریایی
  • اتصال سکوهای نفتی و حفاری مستقر در دریا به همدیگر یا به خشکی
  • انتقال برق برای مصارف ربات های زیر آبی و نورپردازی زیر آب
  • انتقال برق در نیروگاه های آبی که دارای ژنراتور های مستقر در محفظه ای در زیر آب هستند.

انواع کابل دریایی

کابل‌های دریایی بر اساس نوع و محل مصرف به انواع زیر تقسیم می‌شوند:

1- کابل کشتی

کابل‌های کشتی به اسامی همچون: (Marine Cables) ،(Shipboard )هم شهرت دارند. این کابل‌ها در فعایلت‌های نظامی هم استفاده می‌شوند و به آن‌ها ( Navy Cables) هم می‌گویند.

2- کابل فراساحلی (Offshore)

کابل‌های فراساحلی همان‌گونه که از نام آن‌ها مشخص است، روی سکوهای حفاری یا جهت بهره‌برداری نفت و گاز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

3- کابل زیردریایی

کابل‌های زیر دریایی با توجه به شرایط کاربرد آن‌ها به شرح زیر طبقه‌بندی می‌شوند:

  • کابل کف خواب دریا ( Subsea Cables )
  • کابل فشار متغیر ( کابل‌های فشار متغیر مقاوم در برابر آب شور )
  • کابل غواصی ( Diving Cables )
  • کابل شناور در سطح آب ( Floating Cables )

ویژگی‌های بارز کابل‌های دریایی

کابل‌های زیردریایی علاوه بر داشتن یک سری از خصوصیات که هر کابلی باید داشته باشد ، یک سری ویژگی‌های خاص دیگری نیز دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • قدرت تحمل فشار آب
  • استقامت در برابر برخورد با لنگرکشتی‌ها و سنگ‌های تیز کف دریا و اجسام غرق شده در دریا.
  • پایداری مناسب در مقابل نفوذ رطوبت
  • قابلیت پاک‌سازی در مقابل جلبک‌هایی که بعد از مدتی روی سطح روکش کابل به وجود می‌آیند.
  • استقامت مکانیکی در برابر انواع جوندگان دریایی
  • عدم انتشار آلودگی در دریاها
  • مقاوم بودن کابل در برابر انواع خوردگی‌ها از قبیل خوردگی ناشی از اکسیداسیون و خوردگی اسیدی
  • مقاوم بودن کابل در مقابل اثرات اوزون موجود در آب و همچنین قابلیت انعطاف در دما های پایین

کابل ارتباطی زیردریایی چیست؟

کابل ارتباطی زیردریایی (Submarine communications cable)، کابلی است که در دریا و میان دو ایستگاه زمینی مستقر می‌شود و از آن برای انتقال سیگنال‌های مخابراتی در امتداد اقیانوس استفاده می‌گردد. اولین کابل‌های ارتباطی زیردریایی در دهه ۱۸۵۰ برای انتقال ترافیک تلگراف ساخته و نصب شدند. نسل‌های بعدی کابل، برای انتقال ترافیک تلفن و سپس انتقال داده به کار گرفته شده‌اند. کابل‌های مدرن از فناوری فیبر نوری برای انتقال داده‌های دیجیتال استفاده می‌کنند که شامل تلفن، اینترنت و ترافیک داده‌های خصوصی است.

 کابل‌های دریایی چه ساختاری دارند؟

  • فیبر نوری
  • ژله پترولیوم
  • مس و یا لوله آلومینیومی
  • پلی کربنات
  • لایه ضد آب آلومینیومی
  • آرمور فولادی
  • نوار مایلار
  • روکش پلی‌اتیلن.

حقایقی در زمینه کابل‌های ارتباطی زیر دریایی

  1. در حدود %99 داده‌های اینترنتی که از اقیانوس‌ها می‌گذرند از طریق کابل‌های زیر دریا حمل می‌شوند. به نسبت سال ۱۹۹۵ که در حدود نیمی از این داده‌ها از طریق ماهواره‌ها ارسال می‌شد (که داده، مسیر بسیار بیش‌تری را طی می‌کرد) استفاده از این کابل‌های زیر دریایی افزایش قابل توجهی یافته است. چند صد کابل زیردریایی نقاط مختلف جهان را به هم متصل می‌کنند و گاهی اوقات از ماهواره‌ها نیز برای اتصال نقاط دور از دسترس و جزیره‌ها استفاده می‌شود.
  2. کابل‌های زیردریایی باید بتوانند فشار آبی که تا ۸ کیلومتر بالای آنها قرار گرفته است و بسیار بالا است را تحمل کنند ، این مقدار فشار تقریبا برابر با قرار دادن یک فیل روی انگشت شست شماست .
  3. فیبرهای نوری که در قلب کابل‌ها قرار گرفته‌اند از شیشه با خلوص بسیار بالا ساخته شده‌اند که به باریکی موی سر انسان است. بازتاب‌های داخلی به منظور جابه جایی نور در مسیر فیبر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
  4. نزدیک به ساحل در امتداد فلات‌های قاره، معمولا کابل‌های زیر دریایی برای استحکام بیش‌تر زره پوش می‌شوند .
  5. کابل‌های ارتباطی زیر دریایی می‌توانند تا ۸۰ ترابایت بر ثانیه را انتقال دهند.
  6. کوسه‌ها تاثیری بر قطعی اینترنت ندارند با این‌حال حداقل یک مورد توسط دوربین ثبت شده‌است که یک کوسه در حال گاز گرفتن کابل‌های زیر دریا است. گزارش شده که تا سال ۲۰۰۶، کوسه‌ها و سایر ماهی‌ها مسبب حداقل%1 از کل خرابی‌های کابل‌ها بوده‌اند. اما از آن به بعد چنین خرابی در کابل‌ها ثبت نشده است. این گزارش اخیرا توسط کمیته بین‌المللی حفاظت از کابل‌ها ارائه شده است.

مراحل نصب یا خوابانیدن کابل در بستر دریا

  • شناخت دقیق محیط کابل گذاری
  • تعیین نوع کابل مورد استفاده
  • تهیه نقشه جغرافیایی( ناهمواری) از بستر دریا( برای اینکار از نرم افزارهای مخصوص مجهز به سیستم GIS استفاده می شود)
  • نقشه‌برداری بستر دریا( برای اینکار از نرم افزار های موجود استفاده می شود)
  • تعیین بهترین مسیر کابل‌گذاری( همواری مسیر ، کوتاهی مسیر و …)
  • استفاده از ادوات مورد نیاز از جمله کشتی کابل گذار- ربات‌های خواباننده کابل در بستر دریا – نرم‌افزارهای شبیه‌سازی و…
  • ایجادحوضچه‌های در ساحل جهت اتصال کابل به شبکه

ابتدا کابل‌های زیر دریایی را به کشتی کابل‌گذار  انتقال داده و پس از طی مراحل ذکر شده کشتی تا حد ممکن به ساحل نزدیک کنید، در قدم بعدی کابل را توسط کیسه‌های هوا در سطح آب نگه داشته و به سمت ساحل و حوضچه‌های اتصال منتقل کنید.

پس از اتصال کابل، کیسه‌های هوا به‌صورت مرحله‌به‌مرحله از زیر کابل خارج می‌شوند تا کابل به آهستگی در زیر آب فرو رفته و روی بستر دریا قرار بگیرد. پس از این مرحله، ربات‌های زیردریایی را در عمق‌های مختلف دریا دفن می‌کنند. در صورتی‌که امکان دفن کابل در بستر دریا وجود نداشته‌باشد، برای این‌که روی سطح آب بالا نیایند به کابل‌ها وزنه متصل کرده و روی آن‌ها را هم با کیسه‌های شنی می‌پوشانند. لازم به ذکر است که در این روش کابل از امنیت کمی برخوردار است و احتمال برخورد لنگر کشتی‌ها به آن و بالا آمدن کابل و حوادث ناشی از آن مثل غرق کردن کشتی‌های دیگر وجود دارد. ولی هزینه این روش نسبت به شیوه‌ی دفن کابل در بستر دریا کمتر است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *