پلی اتیلن چیست؟
پلی اتیلن سنتز شیمیایی اتیلن است که معمولا از ترکیب نفت خام و گازهای طبیعی به وجود می‌آید. برخی از نام های غیر رسمی آن polythene یا polyethylyne است، علاوه بر این به اختصار PE نیز نامیده می‌شود. پلی اتیلن بیشتر برای ساخت ترکیبات پلاستیکی استفاده می‌شود تا به صورت خالص مورد استفاده قرار گیرد. این ماده با این که در طیف وسیعی از مصارف گوناگون استفاده شود.
پلی‌اتیلن‌ها خانواده‌ای از گرمانرم‌ها می‌باشند که از طریق پلیمریزاسیون گاز اتیلن ( C2H4 ) بدست می‌آیند. از طریق کاتالیست و روش پلیمریزاسیون این ماده می‌توان خواص مختلفی همچون چگالی، شاخص جریان مذاب (MFI)، بلورینگی، درجه شاخه‌ای و شبکه‌ای شدن، وزن مولکولی و توزیع وزن مولکولی را در آنها کنترل کرد.
پلیمرهای با وزن مولکولی پائین را به عنوان روان کننده (Lubricant) به کار می‌برند. پلیمرهای با وزن مولکولی متوسط واکس‌هایی امتزاج پذیر (مخلوط پذیر) با پارافین هستند و نهایتا پلیمرهایی با وزن مولکولی بالاتر از ۶۰۰۰ در صنعت پلاستیک بیشترین حجم مصرف را به خود اختصاص می‌دهند.
پلی اتیلن شامل ساختار بسیار ساده‌ای است، به طوری که ساده تر از تمام پلیمرهای تجاری است. یک مولکول پلی اتیلن زنجیر بلندی از اتم‌های کربن است که به هر اتم کربن دو اتم هیدروژن چسبیده است.
تاریخچه پلی اتیلن چست؟
کلمه پلیمر از کلمه یونانى (پلى) به معناى چند و (مر) به معناى واحد و یا قسمت بوجود آمده است. پلیمرها را اشتباها رزین، آلاستومر و پلاستیک نیز مى‌نامند.
در حالى که پلاستیک تنها یک صفت است که براى مواردى به کار مى‌رود که قابلیت تغییر شکل بر اثر فشار را دارا هستند و اغلب اشتباها به عنوان یک کلمه اصلى براى صنایع پلاستیک و تولیدات آن به کار مى‌رود.
اولین بار کلمه پلیمر توسط شیمى دانى به نام رنالت در سال 1835، به کار رفت و اولین کاربرد تجارى مواد پلیمرى در سال 1834 با کشف کائوچو آغاز شد. از این رو اولین پلاستیک مصنوعى با نام نیترات سلولز در سال 1862 کشف و در سال 1868 وارد بازار شد.
نایلون در سال 1938، پلى اتیلن در سال 1942، پلى پروپیلن در سال 1957، پلى بوتیلن در سال 1974 و پلیمرهاى کریستال مایع براى ساخت اجزاى الکترونیکى در سال 1985 رایج شدند.
پلیمرها به سه نوع پلیمرهاى طبیعى، طبیعى اصلاح شده و مصنوعى تقسیم مى‌شوند. اولین پلاستیک‌هاى صنعتى مدرن حدود 100 سال پیش رواج یافتند ولى در دهه‌هاى اخیر رشد فزاینده و گوناگونى در صنایع به وقوع پیوست.
حدود 60 پلیمر بسیار مهم تاکنون به بازار عرضه شده که مشتقات آنها به بیش از 2000مورد مى‌رسد و کماکان در حال افزایش است. پلی‌اولفین‌ها پلیمرهاى گرما نرم با خواص تقریبا مشابه و فرمولاسیون نزدیک به هم هستند که انواع معروف آنها پلى اتیلن ها، پلی پروپیلن ها و پلى بوتیلن ها هستند که در صنایع لوله پلی اتیلن، کاربرد فراوان‌ترى دارند.
انواع پلی اتیلن چیست؟
طبقه‌بندی اتیلن‌ها بر اساس دانسیته آنها صورت می‌گیرد. که در مقدار دانسیته اندازه زنجیر پلیمر و نوع و تعداد شاخه‌های موجود در زنجیر دخالت دارد.
HDPE یا پلی اتیلن سنگین چیست؟
این پلی اتیلن دارای زنجیر پلیمری بدون شاخه است. بنابراین نیروی بین مولکولی در زنجیره بالا و استحکام کششی آن بیشتر از بقیه پلی اتیلن‌ها است. شرایط واکنش و نوع کاتالیزور مورد استفاده در تولید پلی اتیلن سنگین HDPE موثر است. برای تولید پلی اتیلن بدون شاخه معمولاً از روش پلیمریزاسیون با کاتالیزور زیگلر ـ ناتا استفاده می‌شود.
LDPE یا پلی اتیلن سبک چیست؟
این پلی‌اتیلن دارای زنجیری شاخه دار است. بنابراین زنجیرهای LDPE نمی‌توانند بخوبی با یکدیگر پیوند برقرار کنند و دارای نیروی بین مولکولی ضعیف و استحکام کششی کمتری است این نوع پلی اتیلن معمولاً با روش پلیمریزاسیون رادیکالی تولید می‌شود از خصوصیات این پلیمر انعطاف پذیری و امکان تجزیه بوسیله میکرو ارگانی‌ها است.
LLDPE یا پلی اتیلن خطی با دانسیته پایین چیست ؟
این پلی اتیلن یک پلیمر خطی با تعدادی شاخه‌های کوتاه است و معمولاً از کوپلیمریزاسیون اتیلن با آلکن‌ها بلند زنجیر ایجاد می‌شود.
MDPE یا پلی اتیلن با دانستیه متوسط است و در تولید لوله‌های پلاستیکی و اتصالات لوله‌کشی معمولاً از MDPE استفاده می‌شود.
کاربرد پلی اتیلن چیست؟
پلی اتیلن کاربرد فراوانی در تولید انواع لوازم پلاستیک مورد استفاده در آشپزخانه و صنایع غذایی دارد. از LDPE در تولید ظروف پلاستیکی سبک و همچنین کیسه‌های پلاستیک استفاده می‌شود. LDPE در تولید ظروف شیر و مایعات و انواع وسایل پلاستیکی آشپزخانه کاربرد دارد. در تولید لوله‌های پلاستیکی و اتصالات لوله‌کشی معمولاً از MDPE استفاده می‌کنند.
بدون دیدگاه